Overige kerken
De drie kerktorens zijn de skyline van Bedum. Alle drie de torens liggen op steenworpafstand van elkaar. Eén van de torens is De Scheve Toren, die bij de Walfriduskerk hoort. Daarnaast maken de torens van de Rooms Katholieke kerk en de Maranathakerk deel uit van deze skyline. Er zal verder ingegaan worden op de Rooms Katholieke Kerk en Maranathakerk, aangezien de Walfriduskerk een apart kopje heeft.
De drie torens van Bedum, op een mooie zonnige winterdag
Rooms Katholieke Kerk
In 1676 werd in Bedum een rooms katholieke statie (letterlijk standplaats = parochie) gevestigd, bediend door rondtrekkende geestelijken uit de stad Groningen, later door Fransiscanen. Tegen 1740 werd een rooms katholiek kerkgebouw ingericht als schuilkerk, het huis van pater Van der Schilden, vrijwel zeker op de plaats van de huidige pastorie. Nadat koning Willem I de troon had bestegen, kwam er eindelijk voor katholieken werkelijke vrijheid van godsdienst en is de parochie heropgericht. Aanvankelijk was de parochie nog gewijd aan de heilige Walfridus, maar in 1855 werd Maria patronesse en werd ook de kerk naar Maria vernoemd.
De Rooms Katholieke kerk, gefotografeerd vanuit het huis van mijn ouders
De kerk is gebouwd in 1881, nadat de school (1872) en de begraafplaats (1876) al waren gerealiseerd. Initiatiefnemer voor de bouw van de kerk was pastoor Vroom die hier van 1877 tot 1891 pastoor was. De kerk is gebouwd neogotische stijl naar het ontwerp Alfred Tepe. Het ontwerp van een èènbeukige kruiskerk werd uitgevoerd door de Utrechtse aannemer Cornelis van Schaik, evenals de kapel op het kerkhof. Het ontwerp van de kapel was overigens niet van Tepe maar van Jacobus Balvert maar is wel typisch Tepiaanse stijl. In 1883 werd het Maria-altaar geplaatst, terwijl de 14 staties, besteld bij Eugène de Fernelmont uit ’s Hertogenbosch, in 1887 werden aangebracht. In de periode 1891 – 1906 ten tijde van pastoor de Grijs, werd in de kerk een fraaie tegelvloer gelegd en werden de vensters in het middenschip voorzien van gebrandschilderde ramen en kwam er een beeld in de kerk van de patroon van Bedum, de heilige Walfridus. Tijdens de renovatie in 1934 is er een andere tegelvloer in de kerk gekomen en zijn de ramen boven het priesterkoor en het Maria-en-Jozefaltaar vervangen door gebrandschilderde ramen en kregen de 14 staties allemaal dezelfde kleur. Sinds die tijd hebben er meerdere restauraties en reparaties plaatsgevonden en vinden nog steeds plaats, steeds met grote inzet van de parochianen zelf om de kosten zoveel mogelijk in de hand te houden. (Uit 'Monumenten in Nederland, Groningen', auteur R. Stenvert e.a., blz. 72)
Maranathakerk (protestantse kerk)
In 1841, vijf jaar na de Afscheiding wordt het eerste kerkgebouw van de Christelijke Afgescheidene Gemeente in Bedum gebouwd aan de Grootestraat op hetzelfde terrein waar nu de huidige Maranathakerk staat. Als na ruim twintig jaar de kerk te klein is geworden door het groeiende ledental, bouwt men in 1864 een nieuwe kerk op dezelfde plaats. Beide kerkgebouwen waren vermoedelijk, zoals gebruikelijk in die tijd kleine eenvoudige zaalgebouwtjes met gietijzeren vensters met rond- of spitsbogen. In 1876 blijken kerk en pastorie in een zo slechte staat te verkeren dat restauratie niet meer mogelijk is en dat algehele nieuwbouw de voorkeur verdient. Architect H. Wind uit Onderdendam tekent voor het ontwerp van de nieuwe kerk en pastorie later Maranatha- of Oosterkerk geheten. De oude kerk en pastorie worden afgebroken evenals de onderwijzerswoning en het oude weeshuis. De nieuwe pastorie komt op de hoek Grootestraat/Kerklaan en werd afgebroken in 1961.
De Maranathakerk is een grote zaalkerk met dwarspanden en een ongelede toren met achtkante, ingesnoerde spits. De kerk bood plaats aan ca. 1200 kerkgangers. De bouwstijl van de kerk vertoont vooral uitwendig kenmerken van de zogenaamde rondboogstijl, typerend voor de gereformeerde kerkbouw van de tweede helft van de 19 eeuw. In de gevel is pleisterwerk toegepast voor de stilistisch belangrijke onderdelen als lisenen, friezen en bogen boven de vensters. In de vensters is een glasverdeling te zien die bij deze stijl past. In de loop der jaren heeft de Maranathakerk diverse verbouwingen ondergaan, waarbij helaas de bepleistering van de gevels is verdwenen. (Uit 'Monumenten in Nederland, Groningen', auteur R. Stenvert e.a., blz. 72/73)
De achterkant van de Maranathakerk, waar in 1999 een stuk bij aan is gebouwd
Maak jouw eigen website met JouwWeb